my faber
در این مقاله قصد داریم شما را با معانی پنهان در نقاشی کودکان آشنا کنیم. امروزه والدین کودکان حساسیت بالایی در امور تربیتی کودکانشان دارند. از آنجا که نقاشی کشیدن یکی از تفریحات اصلی دوران کودکی میباشد، اهمیت ویژه ای برای خود کودکان و والدینشان دارد. مخصوصا که امروززه مشخص شده می توان از نقاشی کودکان به احساسات درونی آنها پی برد.
کودکان از سن دو سالگی شروع به کشیدن خطوطی بر روی کاغذ میکنند که شاید با دیدن آنها فکر کنیم خطوطی بی معنی اند اما زمانی که یک متخصص به این خطوط نگاه کند می تواند به احساسات و عواطف پنهان کودک دست پیدا کند.
گاهی برای نقاشیهای کودکان ارزش چندانی قائل نمیشویم، چون شباهتی با واقعیت ندارند. چندتا خط زیگزاگی یا آدمکهایی که دست و پایشان به کلهای بیضیشکل چسبیده است. بااینحال، مطالعۀ فرایند نقاشیکشیدن کودکان نشان میدهد آنها دغدغۀ چندانی برای «واقعگرایانه» بودن نقاشیهایشان ندارند. نقاشی برای آنها مخلوطی است از داستانها، صداها، نمادها و خاطرهها. آنها چند دقیقه در نقاشیشان زندگی میکنند و سپس سریعاً آن را از یاد میبرند.
نقاشی یک راه ارتباطی بسیار ساده بین کودک و بیان عواطف و احساسات اوست .کودکان از طریق نقاشی مشکلات ،خواسته ها ،انتظارات،ترسها و خیلی موضوعات مهم دیگری را که شاید به راحتی نتوانند به والدین بگویند به ما نشان می دهند.
امروزه آزمون ترسیمی مثل نقاشی های آزاد ،ترسیم خانواد و.. جزء آزمونهای فرافکن محسوب می شوند که کودک به صورت غیر مستقیم بسیاری از موضوعات مهم ذهن خود را با کشیدن نقاشی بیان میکند و متخصصان با بررسی نقاشی کودک و مصاحبه بالینی می توانند بسیاری از مشکلات کودکان را بفهمندو درمان کنند.
نقاشی به آنها کمک میکند مراحل رشد کودک را در همان لحظه مشاهده کنند و درباره مشکل احتمالی آگاهی یابند. یک نقاشی ساده میتواند نگاهی اجمالی به جهانبینی کودک، نقش او در خانواده و روابطش با دیگر اعضای خانواده و البته اعتماد به نفس او باشد. این نقاشی همچنین میتواند میزان استحکام او و خانواده را نشان دهد که بسیار مهم است. نقاشی کودکان حتی میتواند اوضاع فرهنگی و نوع رفتارهای اعضای خانواده را با یکدیگر مشخص کند اما این هشدار را در نظر داشته باشید که اگر میخواهید معنای پنهان شده در نقاشی را بیابید نباید آنها را بیش از حد تفسیر کنید. نباید هر خطی که کودک میکشد را بخوانید، بهتر است نقاشی بچهها را فرصتی برای صحبت کردن با فرزندتان تلقی کنید و درباره آنچه میخواسته بکشد با او حرف بزنید. سپس سؤالهایی از او بپرسید تا ارتباطتان را به این ترتیب با فرزندتان بیشتر کنید. حواستان باشد بیش از حد بر او تاثیر نگذارید و او تحتتاثیر شما نباشد. مثلا بگویید: «درباره نقاشیات برام تعریف کن. این آدما کین توی نقاشیت. چیکار دارن میکنن؟ چرا مامانو این شکلی کشیدی؟» حالا با هم برخی از نقاشیهای معمول بچهها را تحلیل میکنیم.
چشمها
اجتماعی بودن کودک را نشان میدهد. کودکان خودستا، چشمها را با حالتهای درنده و وحشی میکشند. چون چشمها ارزش زیبائی نیز دارند؛ بنابراین دختران چشمها را خیلی بزرگ میکشند.
دستها و بازوها
در دوران اولیهٔ زندگی کودک برای شناخت محیط اطراف زیاد بهکار میرود. در مرحله بعد، بهعنوان پیشرفت ”من" و سازگاری اجتماعی بهکار میآید. کودکان ضعیف و درونگرا، بیشتر برای آدمک، پا نمیگذارند و یا او را به حالت نشسته، نقاشی میکنند.
بالاتنه
اگر باریک و لاغر کشیده شود، مشخص کننده این است که کودک از اندام خود ناراضی است و یا از چاقی و بزرگ شدن، میترسد. بالاتنهٔ لاغر، ممکن است نشاندهندهٔ ضعف جسمانی واقعی باشد.
خانه
در نقاشیهای کودکان، خانه بیش از هر چیز دیگری کشیده میشود. بهطور معمول، کودک خانهای معمولی و پیشپاافتاده را ترسیم میکند؛ ولی با رشد کودک، ساختمان خانه نیز تکامل مییابد.
خانه نماد پناهگاه و هسته اصلی و گرمی خانواد ه ایست که ممکن است مورد علاقه یا تنفر کودک باشد. هنگامی که پدر و مادر از هم جدا شده باشند. خانه به دو قسمت تقسیم میشود و بیشتر، دارای دو در ورودی است که یک قسمت از خانه نماد زندگی خانوادگی واقعی و قمست دیگر، نشانگر زندگی تحمیلشده بر کودک است.
خورشید
خورشید به علت نقش مهمی که بر عهده دارد و نیز تلالو آن، در نقاشیهای بیشتر کودکان دیده می شود. تصویر خورشید بیانگر امنیت، خوشحالی، گرما، قدرت و به نظر بعضی پژوهشگران نماد پدر مطلوب است. وقتی رابطه پدر و کودک خوب است خورشید به طور کامل و در حال درخشیدن نمایش داده میشود هنگامی که این ارتباط مطلوب نیست خورشید در پشت کوه ناپدید است ویا به صورت قوسی در افق دیده میشود و اگر کودک از پدرش هراس داشته باشد، خورشید به رنگ قرمز تند یا سیاه که مضطرب کننده است ترسیم می شود. با وجود این نحوه نمایش خورشید – مانند سایر موضوعهای نقاشی ممکن است به حال و حوصله لحظه ای کودک و نه به تفاهم و عدم تفاهم بین کودک و پدر بستگی داشته باشد. بنابراین قبل از هر قضاوت و تعبیری دراین مورد، بهتر است چندین نقاشی یک کودک را مورد بررسی قرار داد تا معلوم شود آیا این پدیده مرتب تکرار میشود یا خیر. وآنگاه به تجزیه و تحلیل آن پرداخت.
حیوانات
اگر کودک به دلیلی جز اینکه، در محیط زندگی حیوانی دیده باشد یا خودش حیوانی داشته باشد یا اصولا حیوانات را دوست داشته باشد، حیوانی را نقاشی کند ( معمولاً حیوانات وحشی )ممکن است به دلیل احساس گناه وتقصیری باشد که کودک در موقعیت خاص حس کرده باشد و چون جرأت آن را ندارد که گناه خود را ترسیم کند ترجیح می دهد احساسات وعادات وتمایلات خود را در قا لب تصویر حیوانی نشان بدهد، درست مانند زمان بازی با عروسک هایش که برایش جالب وبسیار جذاب است.، زیرااو می تواند آزادانه هر چه دلش می خواهد از زبان عروسکها یش بیان کند، بی آنکه خود احساس گناه کند.
سر
معرف مرکز شخصیت، قدرت فکری و عامل اصلی کنترل فشارهای درونی است. کودکان، همیشه سرهای بزرگ ترسیم میکنند؛ ولی اگر سر، زیاد بزرگ باشد، نشانگر آن است که من کودک، بیش از حد طبیعی است.
صورت
چون بسیار اهمیت دارد، بیشتر تنها کشیده میشود. کودکان پرخاشگر، جزئیات آن را به حد اغراقآمیزی بزرگ، ترسیم میکند؛ در حالی که کودکان خجالتی، جزئیات را از نظر میاندازند و فقط دایرهٔ صورت را ترسیم میکنند
منبع : https://myfaber.ir/